Groźne choroby przenoszone przez kleszcze.

Wiosna w pełni, nareszcie możemy cieszyć się słońcem, co za tym idzie – rozpoczął się sezon na kleszcze!

Przyroda rozkwita, drzewa stają się zielone. W lesie możemy już spotkać jeże, niedźwiedzie, borsuki, lisy czy dziki.

Niestety, wśród zwierząt, które obudziły się z zimowego snu, są i stworzenia poważnie zagrażające naszemu zdrowiu.

Mowa o kleszczach.

Kleszcze to pajęczaki z podgromady roztoczy. Znanych jest około 900 gatunków. Nie mają one naturalnych wrogów, dlatego jest ich coraz więcej.

Kleszcze lubią parki liściaste i wysokie trawy. Wbrew panującej opinii, nie spadają na nas z drzew. Wspinają się na wysokość ok. 120-150 cm, bo tam może znajdować się grzbiet ich potencjalnego żywiciela.

Wszystkie kleszcze są pasożytami zewnętrznymi kręgowców, a w trakcie żerowania przenoszą groźne choroby odkleszczowe.

 

Żyjące w Polsce kleszcze najczęściej przenoszą takie choroby, jak:

  • kleszczowe zapalenie mózgu
  • anaplazmozę
  • babeszjozę
  • tularemię
  • riketsjozę
  • boreliozę

 

Najgroźniejszą chorobą jest kleszczowe zapalenie mózgu. Można się przeciwko niemu zaszczepić, jednak dawki przypominające trzeba przyjmować co trzy lata. Objawy choroby pojawiają się w ciągu dwóch tygodni i przypominają grypę. W 70-80 % przypadków zostaje ona zahamowana w pierwszej fazie. U reszty zakażonych osób wirusy przedostają się do centralnego układu nerwowego, gdzie mogą wywołać zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.

 

Anaplazmoza, a dokładnie ludzka anaplazmoza granulocytarna, to choroba, w której bakteria po dostaniu się do organizmu, wędruje z krwią do szpiku kostnego, a tam w białych krwinkach, zaczyna się namnażać. W 60 % przypadków choroba przebiega bezobjawowo. W pozostałych pojawiają się mało charakterystyczne objawy, które przypominają symptomy grypy: wysoka temperatura, bóle głowy, pocenie się, kaszel czy bóle stawowo-mięśniowe.

U niektórych pacjentów obserwuje się objawy ze strony układu pokarmowego (nudności, bóle brzucha, biegunka), a także zapalenie płuc z zaburzeniem oddychania lub niewydolność nerek czy objawy neurologiczne (np. drgawki).

 

Babeszjoza (piroplazmoza)
Babeszjoza u części osób przebiega bezobjawowo lub daje objawy podobne do przeziębienia. Pierwsze objawy, takie jak gorączka, dreszcze, złe samopoczucie występują od tygodnia do 6 tygodni od zarażenia, mogą też jednak pojawić się znacznie później.

U osób z grupy szczególnego ryzyka występuje wysoka gorączka ze wstrząsającymi dreszczami i objawy nasilonej niedokrwistości hemolitycznej. Stwierdza się powiększenie śledziony i/lub powiększenie wątroby, a w badaniu morfologii krwi – niedokrwistość, leukopenię i małopłytkowość.

Babeszjoza może mieć szczególnie ciężki przebieg u chorych z zaburzeniami odporności. W grupie największego ryzyka znajdują się:

  • noworodki
  • osoby starsze
  • osoby zakażone HIV/AIDS
  • osoby po usunięciu śledziony
  • osoby cierpiące na choroby układu odpornościowego
  • biorcy przeszczepów
  • osoby po chemioterapii

 

Tularemia

Tularemia to choroba zakaźna odzwierzęca, przenoszona najczęściej przez gryzonie.

Nosicielami są jednak również kleszcze i to zwłaszcza ich ugryzienia są niebezpieczne. W miejscu ukąszenia powstają rumieniowate grudki, powiększające się w ciągu dwóch dni, zmieniające w krosty, a następnie we wrzody. Charakterystyczne dla tularemii jest pojawienie się objawów grypopodobnych po mniej więcej 3-6 dniach. To najczęstsza postać choroby, na szczęście zakażenie przez kontakt z kleszczem rzadko ma przebieg śmiertelny.

 

Riketsjoza

Charakterystyczne dla niemal wszystkich riketsjoz jest zapalenie naczyń, z którym mogą się wiązać powikłania narządowe – zależnie od tego, które naczynia zostały objęte procesem zapalnym. W najgroźniejszych przypadkach dochodzi do zespołu wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, co może zagrażać życiu chorego.

W Polsce riketsje są przenoszone wyłącznie przez kleszcze.

Charakterystyczna dla chorób wywoływanych przez riketsje jest bardzo wysoka temperatura ciała – do 40 stopni C. Ponadto pojawia się krwotoczna, plamista wysypka. Do innych objawów należą także: bóle mięśni, niekiedy wymioty, bradykardia, zaczerwienienie gałek ocznych i zapalenie spojówek. Powstające w naczyniach zakrzepy mogą prowadzić do zgorzeli kończyn.

 

Borelioza

Bardzo niebezpieczną, najbardziej znaną i najczęściej przenoszoną przez kleszcze chorobą jest borelioza.
Jeśli wystąpi rumień wędrujący, to diagnoza jest prosta, jednak często konieczne są badania w kierunku boreliozy.

Borelioza, bez względu na rodzaj i stopień zaawansowania atakuje tkankę łączną, mięśniową i nerwową. Pierwsze objawy choroby rozwijają się w ciągu 1-3 tygodni od ukąszenia.
Mogą pojawić się objawy skórne tzw. rumień wędrujący – zaczerwienienie o średnicy od kilku do kilkunastu centymetrów, które może być lekko wypukłe, ciepłe, bolesne przy dotyku. Typowy rumień po ukąszeniu kleszcza jest jaśniejszy od środka.
Rumień wędrujący występuje jednak tylko w ok. 30 %. przypadków boreliozy (u dzieci tylko w 10 %).

W tej fazie mogą pojawić się objawy grypopodobne. Jeśli nie zostaną podane antybiotyki, borelioza przechodzi w fazę rozsianą. W ciągu 2 tygodni do kilku miesięcy pojawiają się objawy wtórne. Może to być zapalenie stawów, zaburzenia neurologiczne i kardiologiczne. Po około roku od zakażenia borelioza przechodzi w postać przewlekłą. Lista objawów, jakie daje borelioza przewlekła, jest długa. Pojawia się m.in. objawy neurologiczne. Chory może podwójnie widzieć, mieć paraliż mięśni twarzy, zawroty głowy, problemy z mówieniem, orientacją przestrzenną.

Borelioza układu nerwowego, czyli neuroborelioza, stanowi 15-40 % spośród wszystkich przypadków boreliozy, a jej objawy mogą pojawić się wiele lat po ukąszeniu przez kleszcza i narastać z czasem.

 

W niektórych regionach Polski (szczególnie w północno-wschodniej części kraju), nawet do 30% żyjących tam kleszczy może przenosić przynajmniej jeden z patogenów powyższych chorób.
Dane epidemiologiczne dotyczące Polski świadczą o narastającym problemie i coraz większej zachorowalności na choroby odkleszczowe.
Ze wzrostem aktywności kleszczy mamy najczęściej do czynienia od połowy kwietnia do początku listopada.
W leczeniu chorób odkleszczowych stosuje się długotrwale podawane antybiotyki, m.in. tetracyklinę i chloramfenikol.

 

Warto więc w takich przypadkach pomyśleć o zabezpieczeniu, które pozwoli ograniczyć koszty związane z leczeniem.

Pomocny będzie zakup pakietu medycznego, którego miesięczny koszt jest często niższy niż jednorazowa wizyta u lekarza specjalisty. Dzięki takiemu pakietowi kupisz także antybiotyki 80% taniej.

Chcesz wiedzieć się, czym jest antybiotykoterapia i kiedy należy ją stosować? Przeczytaj: http://gsu.pl/co-tak-naprawde-lecza-antybiotyki/